ਚਿਹਰਾ ਪੜ੍ਹ ਲੈਂਦੇ ਨੇ ਲੋਕੀ , ਤੇ ਅੰਦਾਜਾ ਲਾ ਲੈਂਦੇ ਨੇ ।
ਗੱਲਾਂ ਬਾਤਾਂ ਵਿੱਚ ਉਲਝਾ ਕੇ, ਮੂੰਹੋਂ ਗੱਲ ਕਹਾ ਲੈਂਦੇ ਨੇ ।
ਚੁਸਤ ਚਲਾਕੀ ਦੇ ਜੋ ਮਾਹਿਰ , ਮਤਲਬ ਕੱਢ ਕੇ ਤੁਰ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ,
ਕਈ ਵਿਚਾਰੇ ਭੋਲੇ ਭਾ ਹੀ , ਗਲ ਵਿੱਚ ਫਾਹੀ ਪਾ ਲੈਂਦੇ ਨੇ ।
ਸਬਰ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪੱਲੇ ਹੁੰਦਾ, ਮਨ ਸੰਤੋਖੀ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ,
ਸਹਿਜੇ ਸਹਿਜੇ ਤੁਰਦੇ ਜਾਂਦੇ , ਆਪਣੀ ਮੰਜ਼ਿਲ ਪਾ ਲੈਂਦੇ ਨੇ ।
ਦੋਸ਼ ਰੱਬ ਨੂੰ ਦੇਈ ਜਾਂਦੇ, ਦਿਲ ਦੇ ਰੋਗ ਸਹੇੜਨ ਆਪੇ ,
ਜੋ ਵੀ ਸਿਰ 'ਤੇ ਚਿੰਤਾਵਾਂ ਦਾ ਭਾਰੀ ਬੋਝ ਉਠਾ ਲੈਂਦੇ ਨੇ ।
ਬੋਲਾਂ ਵਿੱਚ ਮਿਠਾਸ ਦੀ ਥਾਂ ਤੇ, ਜਦੋਂ ਕੁੜੱਤਣ ਆ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ,
ਤਲਖ ਬਿਆਨੀ ਕਰ ਕੇ ਭੋਲੇ, ਆਪਣਾ ਯਾਰ ਰੁਸਾ ਲੈਂਦੇ ਨੇ ।
ਗਰਮੀ ਸਰਦੀ ਧੁੱਪਾਂ ਛਾਵਾਂ, ਹਰ ਇੱਕ ਸ਼ੈ ਆਣੀ ਜਾਣੀ ਏ ,
ਬੇਸਬਰੇ ਤੇ ਦਿਲ ਦੇ ਮਾੜੇ, ਐਵੇਂ ਢੇਰੀ ਢਾਹ ਲੈਂਦੇ ਨੇ ।
ਜਦੋਂ ਕਦੇ ਅਰਮਾਨ ਮਚਲਦੇ, ਸੋਚ ਜਾਗਦੀ ਚੇਤੰਨ ਹੋ ਕੇ ,
ਦੋਵੇਂ ਰਲ ਕੇ ' ਪਾਰਸ ' ਕੋਲੋਂ, ਕੋਈ ਸ਼ਿਅਰ ਲਿਖਾ ਲੈਂਦੇ ਨੇ ।
 |
| ਬਚਿੱਤਰ ਪਾਰਸ |
( 2 )
ਹੈ ਬੜੀ ਮਾਸੂਮ ਧੌਖੇ , ਖਾ ਰਹੀ ਹੈ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ।
ਗੀਤ ਫਿਰ ਵੀ ਪ੍ਰੀਤ ਵਾਲੇ , ਗਾ ਰਹੀ ਹੈ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ।
ਰੁੱਸ ਕੇ ਪ੍ਰੀਤਮ ਨੂੰ ਦਿੱਤਾ , ਜਾਣ ਐਨੀ ਦੂਰ ਕਿਉਂ ,
ਹੱਥ ਮਲਦੀ ਹੈ , ਬੜਾ ਪਛਤਾ ਰਹੀ ਹੈ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ।
ਇਹ ਯੁੱਗਾਂ ਤੋਂ ਸਿਲਸਿਲਾ , ਜਾਰੀ ਹੈ , ਜਾਰੀ ਹੀ ਰਹੂ ,
ਆ ਰਹੀ ਹੈ ਜ਼ਿੰਦਗੀ , ਬਸ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ।
ਦੇ ਰਹੀ ਕਿਧਰੇ ਨਸੀਹਤ , ਕਰਮ ਚੰਗਾ ਕਰਨ ਲਈ ,
ਤੇ ਕਿਤੇ ਸਿਰ ਸੁੱਟ ਕੇ , ਪਛਤਾ ਰਹੀ ਹੈ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ।
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹੈ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਜੋ , ਜੀ ਲਈ ਦੂਜੇ ਲਈ ,
ਜੋ ਕਰਮ ਨਿਸ਼ਕਾਮ ਕਰਦੀ , ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ।
ਜਿਸ ਜਗ੍ਹਾ ਈਮਾਨ ਦਾ ਹੈ , ਘਾਣ ਹੋਈ ਜਾ ਰਿਹਾ ,
ਪੈਰ ਉੱਥੇ ਪਾਉਣ ਤੋਂ , ਸ਼ਰਮਾ ਰਹੀ ਹੈ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ।
ਉਮਰ ਦੇ ਲੰਬੇ ਸਫ਼ਰ ਦਾ , ਦਿਸ ਰਿਹੈ ਅੰਤਿਮ ਪੜਾ ,
ਪਰ ਬੜਾ ਕੁੱਝ ਹੋਰ ਕਰਨਾ , ਚਾਹ ਰਹੀ ਹੈ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ।
ਵਕਤ ਪਏ ਤੋਂ ਸੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ , ਅੱਖ ਮੈਲੀ ਹੋ ਗਈ ,
ਸੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਾਹ ‘ਚ ਲੈਂਦੀ , ਸਾਹ ਰਹੀ ਹੈ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ।
ਹੈ ਬੜੀ ਹਾਲਾਤ ਨੇ , ਰੋਲੀ , ਮਧੋਲੀ “ ਪਾਰਸਾ “ ,
ਹੁਣ ਤੇਰੀ ਆਗੋਸ਼ ਦੇ ਵਿੱਚ , ਆ ਰਹੀ ਹੈ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ।
( 3 )
ਹੈ ਬੇ-ਵਸਾਹੀ ਦਾ ਸਮਾਂ, ਰੁੱਤ ਨਹੀਂ ਰਹੀ ਇਤਬਾਰ ਦੀ ।
ਇਨਸਾਨੀਅਤ ਦਾ ਘਾਣ ਹੀ, ਸੁਰਖੀ ਹੈ ਹਰ ਅਖ਼ਬਾਰ ਦੀ ।
ਮਾਲੀ ਹੀ ਪਾਈ ਜਾ ਰਹੇ, ਖ਼ੁਦ ਬੂਟਿਆਂ ਦੀ ਜੜ੍ਹ 'ਚ ਤੇਲ ,
ਇਹੋ ਗਵਾਹੀ ਦੇ ਰਹੀ, ਵੀਰਾਨਗੀ ਗੁਲਜ਼ਾਰ ਦੀ ।
ਇਹ ਹਾਦਸੇ, ਇਹ ਵਿਤਕਰੇ, ਨਫ਼ਰਤ ਦੀ ਸਾਰੀ ਉਪਜ ਨੇ ,
ਨਫ਼ਰਤ ਕਿਸੇ ਦੀ ਮਿੱਤ ਨਹੀਂ, ਇਹ ਬੰਦਿਆਂ ਨੂੰ ਮਾਰਦੀ ।
ਉਹਨਾਂ ਦਿਲਾਂ ਵਿੱਚ ਪਿਆਰ ਦੇ, ਜਜਬੇ ਜਗਾਓ ਦੋਸਤੋ ,
ਜਿੱਥੇ ਪਨਪਦੀ ਯੋਜਨਾ, ਬਾਰੂਦ ਦੇ ਵਿਉਪਾਰ ਦੀ ।
ਰੁਕ ਜਾਣ ਇਹ ਬਰਬਾਦੀਆਂ, ਸੁੱਖੀ ਵੱਸਣ ਆਬਾਦੀਆਂ ,
ਇਨਸਾਨ ਸੁੱਖ ਦਾ ਸਾਹ ਲਵੇ, ਮਰਜ਼ੀ ਹੈ ਹਰ ਗ਼ਮਖਾਰ ਦੀ ।
ਜੇ ਸੋਚ ਨਾ ਬਦਲੀ ਗਈ, ਵਿਉਹਾਰ ਬਦਲੇਗਾ ਕਿਵੇਂ ,
ਕਿਰਦਾਰ ਵੀ ਪਊ ਬਦਲਣਾ, ਸੁਰ ਬਦਲ ਕੇ ਗੁਫਤਾਰ ਦੀ ।
ਖਾਨਾਬਦੋਸ਼ਾਂ ਵਾਂਗ ਸੀ, ਹੋਇਆ ਵੇ ' ਪਾਰਸ ' ਦਿਲ ਦਾ ਹਾਲ ,
ਦਰ ਦਰ ਤੇ ਭਟਕਾਉਂਦੀ ਰਹੀ, ਹਸਰਤ ਤੇਰੇ ਦੀਦਾਰ ਦੀ ।
( 4 )
ਕਦੇ ਪ੍ਰਛਾਵਿਆਂ ਉੱਤੇ , ਬੜਾ ਇਤਬਾਰ ਕੀਤਾ ਸੀ ।
ਕਚੇਰੇ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਨੂੰ , ਬਹੁਤ ਗੂਹੜਾ ਪਿਆਰ ਕੀਤਾ ਸੀ ।
ਅਸੀਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸੌਖੇ,ਸਰਲ , ਰਾਹਾਂ ‘ਤੇ ਚਲਾਓਂਦੇ ਰਹੇ ,
ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪਿੱਠ ਪਿੱਛੋਂ , ਬਹੁਤ ਘਾਤਕ ਵਾਰ ਕੀਤਾ ਸੀ ।
ਇਹ ਦਿਲ ਤਾਂ ਹੁਣ ਵੀ , ਉਹਨਾਂ ਵਾਸਤੇ ਹੈ ਸੁੱਖ ਹੀ ਮੰਗਦਾ ,
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਭੀੜ ਪਈ ਤੋਂ , ਬਹੁਤ ਹੀ ਲਾਚਾਰ ਕੀਤਾ ਸੀ ।
ਅਜੇ ਵੀ ਹੈ ਮੇਰੇ ਮੱਥੇ ‘ਤੇ , ਲਿਖਿਆ ਉਹ ਗੁਨਾਹ ਵਾਂਗੂੰ ,
ਇਬਾਦਤ ਵਾਂਗ ਜਿਹੜਾ ਮੈਂ , ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕੀਤਾ ਸੀ ।
ਹੈ ਐਸਾ ਜ਼ਖਮ ਬਣਿਆ , ਜੋ ਸਦਾ ਹੀ ਰਿਸਦਾ ਰਹਿਣਾ ਏ ,
ਤੁਸੀਂ ਜੋ ਜਾਣ ਵੇਲੇ ਏਸ , ਦਿਲ ‘ਤੇ ਵਾਰ ਕੀਤਾ ਸੀ ।
ਉਹ ਰੁੱਖੇ ਬੋਲ ਤੇ ਅੱਖਾਂ ‘ਚ , ਉਹ ਬੇਗਾਨਗੀ ਤੌਬਾ ,
ਇਹ ਸਖ਼ਸ਼ ਹੈ ਜਿਸ ਦਾ , ਅਸੀਂ ਸਤਿਕਾਰ ਕੀਤਾ ਸੀ ।
ਤਾਅਲੁਕ ਤੋੜਿਆ ਹੈ ਪਰ , ਅਸੀਂ ਦਿਲ ਤੋਂ ਭੁਲਾਇਆ ਨਹੀਂ ,
ਤੇਰੀ ਸੂਰਤ ‘ਚ ਕਿਉਂਕਿ, ਰੱਬ ਦਾ ਦੀਦਾਰ ਕੀਤਾ ਸੀ ।
ਤੇਰੀ ਲਿਖਤਾਂ ‘ਚ ਜੋ ਕੁੱਝ ਹੈ , ਤੂੰ ਹੁੰਦਾ ਕਾਸ਼ ਓਵੇਂ ਦਾ ,
ਤੇਰੇ ਬਾਰੇ ਤਸੱਵਰ ਹੋਰ , '' ਪਾਰਸ '' ਯਾਰ ਕੀਤਾ ਸੀ ।
ਮੋਬਾਇਲ ਨੰਬਰ- 9357840684
%20(1).jpeg)
.jpeg)
.jpeg)
3 Comments
Sohnian gazalan
ReplyDeleteNice 👌👌
ReplyDeletekya baat ji
ReplyDeleteਦੋਸਤੋ ਅਗਰ ਰਚਨਾ ਪਸੰਦ ਆਈ ਤਾਂ ਆਪਣੇ ਵਿਚਾਰ ਕਮੈਂਟ ਬਾਕਸ ਵਿੱਚ ਜ਼ਰੂਰ ਲਿਖੋ। ਕਮੈਂਟ ਦੇ ਨਾਲ ਆਪਣਾ ਨਾਮ ਪਤਾ ਵੀ ਜ਼ਰੂਰ ਲਿਖੋ ਜੀ।ਇਸ ਪੋਸਟ ਨੂੰ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਸ਼ੋਸਲ ਮੀਡੀਆ ਅਕਾਊਂਟ 'ਤੇ ਸ਼ੇਅਰ ਵੀ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ।ਸ਼ੇਅਰ ਕਰਨ ਲਈ ਇੱਥੇ ਦਿਖਾਈ ਦੇ ਰਹੇ ਸ਼ੋਸਲ ਮੀਡੀਆ ਦੇ ਉਸ ਚਿੰਨ ਉੱਪਰ ਕਲਿੱਕ ਕਰੋ ਜਿਸ ਉੱਪਰ ਤੁਸੀਂ ਪੋਸਟ ਨੂੰ ਸ਼ੇਅਰ ਕਰਨਾ ਹੈ। ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸ਼ੇਅਰ ਕਰ ਦਿਓ।
Friends, if you like the article/story/poetry, then write your thoughts in the comment box. Please write your name and address along with the comment. You can also share this post on your social media account. To share, click on the social media icon on which you want to share the post. After that share it.