ਗ਼ਜ਼ਲ / ਜੋਗਿੰਦਰ ਪਾਂਧੀ (ਕਸ਼ਮੀਰ)
غزل
چلے تو سات سمندر کا سامنا اٗسکو
رٗکے تو خستہ دیواروں سے واسطہ اٗسکو
ਚਲੇ ਤੋ ਸਾਤ ਸਮੁੰਦਰ ਕਾ ਸਾਮਨਾ ਉਸਕੋ
ਰੁਕੇ ਤੋ ਖਸਤਾ ਦੀਵਾਰੂੰ ਸੇ ਵਾਸਤਾ ਉਸਕੋ
سڑک پر مِلتی اٗسے لال نیلی بتیاں یوں
مِلے تو مِلتا نہیں کوئی آشنا اٗسکو
ਸੜਕ ਪਰ ਮਿਲਤੀ ਉਸੇ ਲਾਲ ਨੀਲੀ ਬੱਤੀਆਂ ਯੂੰ
ਮਿਲੇ ਤੋ ਮਿਲਤਾ ਨਹੀ ਕੋਈ ਆਸ਼ਨਾ ਉਸਕੋ
چمن میں پھول نہیں سانپ اٗگتے دیکھے
ھے سامنا جِِسکا مٗجھکو ھے سامنا اٗسکو
ਚਮਨ ਮੇਂ ਫੂਲ ਨਹੀ ਸਾਂਪ ਉਗਤੇ ਦੇਖੇ
ਹੈ ਸਾਮਨਾ ਜਿਸਕਾ ਮੁਝਕੋ ਹੈ ਸਾਮਨਾ ਉਸਕੋ
غزالہ چا ہے یوں چٗھپتی پھِرے پہازوں میں
کوئی نہ کوئی تو غائب سے جھا نکتا اٗسکو
ਗ਼ਜ਼ਾਲਾ ਚਾਹੇ ਯੂੰ ਛੁਪਤੀ ਫਿਰੇ ਪਹਾੜੂੰ ਮੇਂ
ਕੋਈ ਨਾ ਕੋਈ ਤੋ ਗਾਇਬ ਸੇ ਝਾਂਕਤਾ ਉਸਕੋ
یہ جو تماشہ ھے مِلنے ہا بِِچھز جانے کا
یہ حادثوں کا نگر سمجھوں حادٹہ اٗسکو
ਯੇ ਜੋ ਤਮਾਸ਼ਾ ਹੈ ਮਿਲਨੇ ਯਾ ਬਿਛੜ ਜਾਨੇ ਕਾ
ਯੇ ਹਾਦਸੂੰ ਕਾ ਨਗਰ ਸਮਝੂੰ ਹਾਦਸਾ ਉਸਕੋ
وہ تو رقیب ہی نِکلا جو تھا میرا دوست
مگر سٗنا ھے اٗسی سے ھے رابط اٗسکو
ਵੋ ਤੋ ਰਕੀਬ ਹੀ ਨਿਕਲਾ ਜੋ ਥਾ ਮੇਰਾ ਦੋਸਤ
ਮਗਰ ਸੁਨਾ ਹੈ ਉਸੀ ਸੇ ਹੈ ਰਾਬਤਾ ਉਸਕੋ
وہ پھونک پھونک قدم رکھتا ھے زمانے میں
اے! پاندھی پِھر بھی کیوں بھثکاۂے قافلہ
اٗسکو
ਵੋ ਫੂੰਕ ਫੂੰਕ ਕਦਮ ਰਖਤਾ ਹੈ ਜ਼ਮਾਨੇ ਮੇਂ
ਹੇ! ਪਾਂਧੀ ਫਿਰ ਭੀ ਕਿਉਂ ਭਟਕਾਏ ਕਾਫਲਾ ਉਸਕੋ
ਗ਼ਜ਼ਲ / ਜੋਗਿੰਦਰ ਪਾਂਧੀ (ਕਸ਼ਮੀਰ)
غزل
وہ سینے پہ جو شباب رکھتے ہیں
ہم د.ل میں سرخ گلاب رکھتے ہیں
ਵੋ ਸੀਨੇ ਪੈ ਜੋ ਸ਼ਬਾਬ ਰਖਤੇ ਹੇਂ
ਹਮ ਦਿਲ ਮੇਂ ਸੁਰਖ ਗੁਲਾਬ ਰਖਤੇ ਹੇਂ
مٹی کے دیئے بجھا ئے گر ا'س نے
ہم د,ل میں تو ا'فتاب رکھتے ہیں
ਮਿੱਟੀ ਕੇ ਦੀਏ ਬੁਝਾਏ ਗਰ ਉਸ ਨੇ
ਹਮ ਦਿਲ ਮੇਂ ਤੋ ਆਫ਼ਤਾਾਬ ਰਖਤੇ ਹੇਂ
دوست یا عدو میں کیا فرق رکھنا
ہم سب کیلئے یوں ا'داب رکھتے ہیں
ਦੋਸਤ ਯਾ ਅਦੂ ਮੇਂ ਕਿਆ ਫ਼ਰਕ ਰਖਨਾ (ਅਦੂ - ਦੁਸ਼ਮਨ)
ਹਮ ਸਬ ਕੇ ਲੀਏ ਯੂਂ ਆਦਾਬ ਰਖਤੇ ਹੇਂ
ا,ن ا'نکھوں کی روشنی ا'سی سے ھے
چہرے پہ جو بھی مہتاب رکھتے ہیں
ਇਨ ਆਂਖੂਂ ਕੀ ਰੋਸ਼ਨੀ ਉਸੀ ਸੇ ਹੈ
ਚਿਹਰੇ ਪੈ ਜੋ ਬੀ ਮਹਿਤਾਬ ਰਖਤੇ ਹੇਂ
ا'س جسم کے زیر و بم معانی خیز
پڑھ لو کہیں سے کتاب رکھتے ہیں
ਉਸ ਜਿਸਮ ਕੇ ਜ਼ੇਰ -ਉ -ਬਮ ਮਾਨੇਖੇਜ਼
ਪੜ੍ ਲੋ ਕਹੀਂ ਸੇ ਕਿਤਾਬ ਰਖਤੇ ਹੇਂ
گنتے نہیں دھرتی کے تبسم وہ تو
تارے کتنے گرے , حساب رکھتے ہیں
ਗਿਨਤੇ ਨਹੀ ਧਰਤੀ ਕੇ ਤਬੱਸਮ ਵੋ ਤੋ
ਤਾਰੇ ਕਿਤਨੇ ਗਿਰੇ ,ਹਸਾਬ ਰਖਤੇ ਹੇਂ
پاندھی کی گر نیند زخمی ھے تو کیا
ا'نکھوں میں وہ حسین خواب رکھتے ہیں
ਪਾਂਧੀ ਕੀ ਗਰ ਨੀਂਦ ਜ਼ਖਮੀ ਹੈ ਤੋ ਕਿਆ
ਆਂਖੂਂ ਮੇਂ ਵੋ ਹਸੀਨ ਖੁਆਬ ਰਖਤੇ ਹੇਂ
ਗ਼ਜ਼ਲ / ਜੋਗਿੰਦਰ
ਪਾਂਧੀ (ਕਸ਼ਮੀਰ)
غزل
آگ دل میں سہی آنکھوں میں پانی ھے
تیرے میرے مِلن کی یہہی کہانی ھے
ਆਗ ਦਿਲ ਮੇਂ ਸਹੀ ਆਂਖੂੰ ਮੇਂ ਪਾਨੀ ਹੈ
ਤੇਰੇ ਮੇਰੇ ਮਿਲਨ ਕੀ ਯੇਹੀ ਕਹਾਨੀ ਹੈ
بے کراں قطرہ چلتا ھے جب -بنے دریا
خود بنائے راہ - اٗس میں وہ روانی ھے
ਬੇ-ਕਰਾਂ ਕਤਰਾ ਚਲਤੈ ਜਬ ,ਬਨੇ ਦਰਿਆ
ਖੁਦ ਬਨਾਏ ਰਾਹ ਉਸ ਮੇਂ ਵੋ ਰਵਾਨੀ ਹੈ
بارشوں میں کچی مٹی پِگھل جائے نہ
شہر کی اِک عمارت ابھی پرانی ھے
ਬਾਰਸ਼ੂੰ ਮੇਂ ਕਚੀ ਮਿੱਟੀ ਪਿਘਲ ਜਾਏ ਨਾ
ਸ਼ਹਿਰ ਕੀ ਇਕ ਇਮਾਰਤ ਅਭੀ ਪੁਰਾਨੀ ਹੈ
اوڑھ کر کمرے کی تنہائی آ سو جائیں
باہر تو چل رہی ہوا اِک طوفانی ھے
ਓੜਕਰ ਕਮਰੇ ਕੀ ਤਨਹਾਈ ਆ!ਸੌਂ ਜਾਏਂ
ਬਾਹਰ ਤੋ ਚਲ ਰਹੀ ਹਵਾ ਇਕ ਤੂਫਾਨੀ ਹੈ
۲س۲آنکھ سے برستی شبنم چھما چھم چھم
اب تو آ جاؤ -رٗت کتنی ہی سوہانی ھے
ਆਂਖ ਸੇ ਬਰਸਤੀ ਸ਼ਬਨਮ ਛਮਾ ਛਮ ਛਮ
ਅਬ ਤੋ ਆ ਜਾਉ ਰੁੱਤ ਕਿਤਨੀ ਸੁਹਾਨੀ ਹੈ
حرف جو ہو نٹ تک اکثر آ سکتا نہہی
اسکو کہہ دیتے وہ آنکھوں کی زبانی ھے
ਹਰਫ ਜੋ ਹੋਂਠ ਤਕ ਅਕਸਰ ਆ ਸਕਤਾ ਨਹੀਂ
ਉਸ ਕੋ ਕਹਿ ਦੇਤੇ ਵੋ ਆਂਖੂੰ ਕੀ ਜ਼ਬਾਨੀ ਹੈ
اٗس کی تصویر سینے سے لگا رکھتا ھے
پاندھی کو لوٹا جِس نے جان - جانی ھے
ਉਸਕੀ ਤਸਵੀਰ ਸੀਨੇ ਸੇ ਲਗਾ ਰਖਤਾ ਹੈ
ਪਾਂਧੀ ਕੋ ਲੂਟਾ ਜਿਸ ਨੇ ਜਾਨ ਜਾਨੀ ਹੈ
contact-
4/103/kanth-Bagh
Baramulla,
kashmir(india)
Mobile-9682392914
ਇਹ ਵੀ ਪਸੰਦ ਕਰੋਗੇ -
ਜੋਗਿੰਦਰ ਪਾਂਧੀ ਦੀਆਂ ਉਰਦੂ ਅਤੇ ਪੰਜਾਬੀ ਵਿੱਚ ਦੋ ਖ਼ੂਬਸੂਰਤ ਗ਼ਜ਼ਲਾਂ
%20(1).jpeg)
.jpeg)
.jpeg)
0 Comments
ਦੋਸਤੋ ਅਗਰ ਰਚਨਾ ਪਸੰਦ ਆਈ ਤਾਂ ਆਪਣੇ ਵਿਚਾਰ ਕਮੈਂਟ ਬਾਕਸ ਵਿੱਚ ਜ਼ਰੂਰ ਲਿਖੋ। ਕਮੈਂਟ ਦੇ ਨਾਲ ਆਪਣਾ ਨਾਮ ਪਤਾ ਵੀ ਜ਼ਰੂਰ ਲਿਖੋ ਜੀ।ਇਸ ਪੋਸਟ ਨੂੰ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਸ਼ੋਸਲ ਮੀਡੀਆ ਅਕਾਊਂਟ 'ਤੇ ਸ਼ੇਅਰ ਵੀ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ।ਸ਼ੇਅਰ ਕਰਨ ਲਈ ਇੱਥੇ ਦਿਖਾਈ ਦੇ ਰਹੇ ਸ਼ੋਸਲ ਮੀਡੀਆ ਦੇ ਉਸ ਚਿੰਨ ਉੱਪਰ ਕਲਿੱਕ ਕਰੋ ਜਿਸ ਉੱਪਰ ਤੁਸੀਂ ਪੋਸਟ ਨੂੰ ਸ਼ੇਅਰ ਕਰਨਾ ਹੈ। ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸ਼ੇਅਰ ਕਰ ਦਿਓ।
Friends, if you like the article/story/poetry, then write your thoughts in the comment box. Please write your name and address along with the comment. You can also share this post on your social media account. To share, click on the social media icon on which you want to share the post. After that share it.