ਕੇਲੇ, ਮੇਲੀਆਂ ਦੇ ਪੂਰ ਲੰਘਦੇ ਖਾਲੀ ਹੁੰਦੇ ਨਾ ਸਜੇ ਹੋਏ ਮੇਲੇ.

Hordes of revelers come and go,

Revels in the fair never slow.

ਸ਼ਬਦ ਚਾਨਣੀ---ਨਿਰਮਲ ਦੱਤ

ਟੱਪੇ

ਆਰੀਆਂ,

ਜਿੱਥੋਂ-ਜਿੱਥੋਂ ਗੀਤ ਲੰਘਦੇ

ਆਪੇ ਖੁੱਲ੍ਹਦੇ ਬੂਹੇ ਤੇ ਬਾਰੀਆਂ.

 

ਗਹਿਣੇ,

ਸੁੱਖ ਓਹਨੂੰ ਕੀ ਲੱਭਣੇ

ਜੀਹਨੇ ਦੁੱਖ ਨਹੀਂ ਸੱਜਣ ਦੇ ਸਹਿਣੇ.

 

ਕੇਲੇ,

ਮੇਲੀਆਂ ਦੇ ਪੂਰ ਲੰਘਦੇ

ਖਾਲੀ ਹੁੰਦੇ ਨਾ ਸਜੇ ਹੋਏ ਮੇਲੇ.

 

ਲਾਰੇ,

ਹੱਸ ਕੇ ਜੇ ਗੱਲ ਕਰ ਲਏਂ

ਤੇਰੇ ਵਾਲ਼ਾਂ 'ਚ ਸਜਾ ਦਊਂ ਤਾਰੇ.

ਕੁਝ ਸ਼ਿਅਰ 

ਇੱਕ ਹੁਸਨ ਦੀ ਪਨਾਹ ਹੈ, ਇੱਕ ਹੁਸਨ ਦੀ ਪਨਾਹ,

ਕੁੱਲੀ ਫ਼ਕੀਰ ਦੀ ਹੈ ਯਾ ਰਾਜੇ ਦੀ ਸੁਪਨਗਾਹ.

 

ਉਹ ਕੀ ਕਰੇਗਾ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਹੁਸਨ ਦਾ ਦੀਦਾਰ,

ਸਾਹਾਂ 'ਚ ਜਿਸਦੇ ਹਰ ਸਮੇਂ ਬਲ਼ਦਾ ਰਿਹਾ ਸਿਵਾ.

 

ਨਾ ਇਸ਼ਕ ਹੈ, ਨਾ ਇਸ਼ਟ ਹੈ, ਫਿਰ ਵੀ ਹਾਂ ਤੁਰ ਰਹੇ;

ਇਹ ਡਰ ਦੀ ਇੰਤਹਾ ਹੈ ਯਾ ਬੇ-ਅੰਤ ਹੌਸਲਾ?

 

ਰੂਹਾਂ ਦੇ ਹਾਦਸੇ ਵੀ ਨੇ ਸੜਕਾਂ ਦੇ ਹਾਦਸੇ,

ਜਦ ਖੋ ਗਈ ਪਛਾਣ ਤਾਂ ਬੰਦਾ ਵੀ ਖੋ ਗਿਆ.

 

ਕੁਝ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਦਾ ਵਹਿਮ ਹੈ ਕੁਝ ਲੋੜ ਦੀ ਤਕੀਦ,

ਏਸੇ ਲਈ ਹੈ ਆਦਮੀਂ ਹਰ ਪੀੜ ਜਰ ਰਿਹਾ.

 

ਜਦ ਮੁੱਕ ਗਈ ਤਲਾਸ਼ ਤਾਂ ਮੁੱਕ ਜਾਏਗੀ ਉਮੀਦ,

ਚੰਗਾ ਹੈ ਮਿਰਗ-ਜਾਲ਼ ਜੇ ਅੱਖਾਂ 'ਚ ਤਰ ਰਿਹਾ.

ਨਜ਼ਮਾਂ

ਵਣਜਾਰੇ

ਕਿੱਥੋਂ ਤੁਰੀਆਂ ਨਦੀਆਂ

ਤੇ ਕਿੱਥੇ ਜਾ ਗਿਰੀਆਂ,

ਪਰਤੇ ਨਾ ਵਣਜਾਰੇ

ਕਿ ਰੁੱਤਾਂ ਕਈ ਫਿਰੀਆਂ.

 

ਕਿੱਥੋਂ ਉੱਡੇ ਰੇਤੇ

ਤੇ ਕਿੱਥੇ ਜਾ ਮੁੱਕ ਗਏ,

ਪਰਤੇ ਜਦ ਵਣਜਾਰੇ

ਡਾਲੀਆਂ ਤੋਂ ਫੁੱਲ ਸੁੱਕ ਗਏ.

 

ਕਿੱਥੇ ਚੜ੍ਹੀਆਂ ਧੁੱਪਾਂ

ਤੇ ਕਿੱਥੇ ਜਾ ਢਲ਼ੀਆਂ,

ਘਰ ਲੱਭਦੇ ਵਣਜਾਰੇ

ਕਿ ਨਵੀਂਆਂ ਨੇ ਸਭ ਗਲ਼ੀਆਂ.

 

ਕਿਵੇਂ ਚਮਕਦੇ ਤਾਰੇ

ਕਿਵੇਂ ਦੇ ਹੋ ਗਏ ਨੇ,

ਰੋਂਦੇ ਨੇ ਵਣਜਾਰੇ

ਕਿ ਘਰ ਤਾਂ ਖੋ ਗਏ ਨੇ.

 

ਕਿੱਥੇ ਪਈਆਂ ਰਾਤਾਂ

ਤੇ ਕਿੱਥੇ ਦਿਨ ਉੱਗਿਆ

ਭਰੀ ਜ੍ਹੇਬ,  ਦਿਲ ਖਾਲੀ

ਇਹ ਸੌਦਾ ਨਹੀਂ ਪੁੱਗਿਆ.

ਰਚਨਾ ਤੇ ਸਮਾਧੀ

ਹੇ ਰਿਸ਼ੀਵਰ,

ਯਾਦ ਰੱਖਣਾ

ਧਰਤ ਦੀ

ਮਹਿਕੀ ਹੋਈ

ਨਿੱਘੀ ਨਮ੍ਹੀਂ

ਬੀਜ ਮੰਗਦੀ ਹੈ ਹਮੇਸ਼ਾ,

 

ਤੇ ਰਸੀ ਹੋਈ

ਗਰਭਦਾਨੀ ਨੂੰ

ਸਦਾ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ

ਜੀਵਨ-ਬੂੰਦ ਦੀ

ਵਿਹਵਲ  ਉਡੀਕ;

 

ਹੇ ਰਿਸ਼ੀਵਰ,

ਇਹ ਸਨਾਤਨ ਸੱਚ ਹੈ:

ਜੇ ਸਮਾਧੀ

ਏਸ ਸੱਚ ਤੋਂ ਬੇ-ਖ਼ਬਰ ਹੈ,

ਏਸ ਬੇ-ਖ਼ਬਰੀ ਦਾ

ਕੋਈ ਉਪਚਾਰ ਕਰਨਾ,

ਤਾ ਕਿ ਕੁੱਲ ਰਚਨਾ ਹੀ

ਰੁਕ ਜਾਵੇ ਨਾ ਕਿਧਰੇ

ਹੁਣ ਸਮਾਧੀ ਦਾ ਜ਼ਰਾ ਵਿਸਥਾਰ ਕਰਨਾ.

ਸੰਪਰਕ –

ਨਿਰਮਲ ਦੱਤ

#3060, 47-ਡੀ,

ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ।

ਮੋਬਾਈਲ -98760-13060

Contact –

Nirmal Datt

# 3060, 47-D,

Chandigarh.

Mobile-98760-13060

ਇਹ ਵੀ ਪਸੰਦ ਕਰੋਗੇ -

ਰੰਗ ਮੌਸਮ ਦੇ ਰਾਗ ਸਮੇਂ ਦੇ, ਫਸਲ ਸਮੇਂ ਸਿਰ ਹੋਵੇ